همه چیز درباره کره جنوبی

کره جنوبی که با نام رسمی جمهوری کره (به کره‌ای: 대한민국) (به انگلیسی: Republic of korea) (به اختصار انگلیسی: ROK) هم شناخته می‌شود؛ کشوری در قسمت جنوبی شبه‌جزیرهٔ کره در شرق آسیا میباشد. پایتخت آن شهر سئول است. این کشور فقط با کره شمالی مرز خاکی دارد.

سئول پایتخت کره جنوبی و یک شهر نوین و صنعتی است. این شهر در سال ۱۹۴۸ م، پایتخت کشور شد. جمعیت این شهر بالغ بر ۱۰ میلیون نفر و بزرگترین شهر کشور کره جنوبی است. این کلان‌شهر یکی از بزرگترین شهرهای دنیا به حساب می‌آید. کشور کره جنوبی، با قوانینی که برابری اقتصادی و فرصت‌های برابر برای تمام مردم را تضمین می‌کند، میزبان شرکت‌های بزرگ و بین‌المللی است که اقتصاد آن را توانمند می‌سازند.

تنش پیوسته با کره شمالی بانی آن شده‌است که کره جنوبی ۲٫۶٪ از تولید ناخالص داخلی کشور را به نگهداری و بهبود ارتش خود اختصاص دهد و ارتش این کشور، در رده‌های برتر قدرت نظامی جهان قرار دارد.

تاریخ کره از پارینه‌سنگی زیرین آغاز می‌شود و با چوسان و دوران باستان نمایان می‌شود؛ جایی که گوریو و امپراتوری گوگوریو شکل گرفتند. کره جنوبی در زمان سه قلمرو شیلا، باکجه، گوگوریو، شکل گرفته‌است. و پس از قرن‌ها به کشور کره جنوبی تبدیل شده‌است. حدود ۱۹۷۹ میلادی، این کشور درگیر تنش‌های سیاسی و اقتصادی فراوانی بود و پس از این سال، تغییرات کم‌کم پدید آمدند. کره جنوبی کشوری بسیار گسترش‌یافته و دوازدهمین اقتصاد بزرگ دنیا با تولید ناخالص داخلی اسمی است. شهروندان این کشور از تندترین سرعت اتصال به اینترنت در جهان و متراکم‌ترین شبکه راه‌آهن پر سرعت برخوردار هستند. همچنین کره جنوبی در خیلی از زمینه‌های فناوری و نوآوری‌محور، پیشرو است. از سدهٔ بیست و یکم، آوازهٔ کره جنوبی به دلیل داشتن موسیقی پاپ جهانی، به ویژه در سبک پاپ کره‌ای، درام‌های تلویزیونی و سینما و دیگر رسانه‌ها، در دنیا ، پیچیده‌است.

نشان ملی جمهوری کره (به انگلیسی: National Emblem of the Republic of Korea هانگول: 대한민국의 국장 / Hanja: 大韓民國의 國章) از نماد تیگوک (taeguk) تشکیل است. این نشان در پرچم ملی کره توسط پنج گلبرگ احاطه و تلطیف شده و کتیبه‌ای از نام رسمی کشور «جمهوری کره» (Daehan Minguk) با حروف هانگول به صورت یک روبان نشان را دربر گرفته است. تیگوک نشان دهنده صلح و آرامش است. پنج گلبرگ مربوط به گل ملی کره ختمی درختی یا رز شارون (mugunghwa (무궁화/無窮花) است. این نشان در سال ۱۹۶۳ به تصویب رسید.

با اهمیت ترین بندرهای کره جنوبی

کره جنوبی به عنوان یکی از کشورهای بندری جنوب شرق آسیا دارای بندر‌های زیادی است که از جمله این بنادر می توان به بنادر بوسان در ساحل دریای ژاپن و اینچئون در ساحل دریای زرد اشاره کرد.

تقسیمات کشوری

بر اساس آخرین تقسیمات کشوری، کره جنوبی از ۹ استان و ۲ شهر ویژه تشکیل گردیده که زیر نظر فرماندار انتصابی دولت مرکزی اداره می‌شوند. سئول و بوسان دو شهر ویژه کره جنوبی است و استان هایی چون  دائگو، اینچئون و گوانجو نیز در کره جنوبی قرار دارند.

اقتصاد کره جنوبی

کره جنوبی دومین رشد سریع اقتصادی دنیا در چهار دههٔ اخیر را دارا می‌باشد. در کره جنوبی، از سال ۱۹۶۳ و فقط ظرف مدت ۴۰ سال، درآمد سرانه بر حسب قدرت خرید، چیزی نزدیک به ۱۴ برابر افزایش یافت. دست یافتن به نتیجه‌ای مشابه برای بریتانیا بیش از دو سده (بین اواخر سده هجدهم و زمان حاضر) و برای آمریکا در حدود یک و نیم سده (از سده ۱۸۶۰ تا کنون) زمان برد.

این پیشرفت قابل توجه که کره جنوبی را در کمتر از نیم قرن بدل به کشوری پیشرفته و ثروتمند نمود، اغلب معجزه رودخانه هان نامیده می‌شود و در مجامع بین‌المللی، صفت «ببر آسیا» را برای این کشور به ارمغان آورده‌است.

امروزه اقتصاد موفق کره جنوبی الگویی برای بسیاری از کشور‌های در حال توسعه است. کره جنوبی اکنون دارای اقتصاد توسعه‌یافته چندین هزار میلیارد دلاری است و یکی از اعضای سازمان همکاری اقتصادی و توسعه می‌باشد و توسط بانک جهانی جزو اقتصاد‌های دارای درآمد زیاد، و از دیدگاه صندوق بین‌المللی پول و سیا به‌عنوان یکی از اقتصاد‌های پیشرفته طبقه‌بندی شده‌است. همچنین سئول، پایتخت این کشور، یکی از ده شهر برجسته اقتصادی و مالی جهان است.

 کره جنوبی علی‌رغم کمبود منابع طبیعی و دارا بودن کمترین مساحت در میان کشور‌های گروه ۲۰، یکی از اقتصاد‌های نیرومند دنیا تلقی می‌شود. اقتصاد کره جنوبی، چهارمین اقتصاد بزرگ آسیا و یازدهمین در دنیاست. همانند آلمان غربی و ژاپن، صنعتی‌سازی سریع از دهه ۱۹۶۰، کره جنوبی را به یکی از بزرگترین کشور‌های صادرکننده در جهان تبدیل کرد.

 این کشور، هفتمین شریک بزرگ تجاری آمریکاست. کره جنوبی دومین میزان ذخایر را در میان کشور‌های توسعه‌یافته داراست و همچنین ششمین ذخایر ارز‌های خارجی را در جهان داراست. با وجود دارا بودن وضعیت توسعه‌یافته، کره جنوبی حرکت خود را به سوی رشد اقتصادی سریع، همراه با بیشترین میزان تولید ناخالص ملی، صادرات و تولیدات صنعتی در جهان توسعه‌یافته ادامه می‌دهد. در اکتبر سال ۲۰۰۸، صندوق بین‌المللی پول پیش‌بینی کرد که اقتصاد کره جنوبی در سال ۲۰۰۹ از کانادا و در سال ۲۰۱۱ از اسپانیا پیشی خواهد گرفت و سرانه تولید ناخالص این کشور در سال ۲۰۰۹ از نیوزلند، در سال ۲۰۱۲ از ایتالیا و در سال ۲۰۱۳ از اسپانیا بیشتر خواهد شد.

در سال ۱۹۹۶ کره جنوبی عضو «سازمان همکاری اقتصادی و توسعه» (پیمانی برای رشد اقتصادی بیشتر) شد. کره جنوبی همانند بسیاری دیگر از همسایه‌های آسیایی خود، متحمل بحران اقتصادی سال ۱۹۹۷ آسیا شد؛ اما این کشور قادر گشت که دوباره برخیزد و پس از یک ترمیم سریع به رشد خود به سوی تبدیل شدن به یکی از قدرت‌های عمده اقتصادی جهان ادامه دهد.

مردم و فرهنگ

در کره جنوبی  (۵۶٫۱٪)  بی‌دین، (۱۹٫۷٪)  پروتستان، (۱۵٫۵٪) بودایی،  (۷٫۹٪) کاتولیک هستند. جمعیت کره جنوبی حدود ۵۱ میلیون نفر است و در سال ۲۰۱۶، بیش از دو میلیون خارجی در این کشور به‌طور قانونی زندگی می‌کردند. در سال ۲۰۱۸ میلادی با احتساب حدود ۲۱۰ هزار مهاجر ثبت نام نشده، خارجیان تنها حدود ۴ درصد از کل جمعیت این کشور را تشکیل می‌دادند.

اکثریت قومی این کشور را کره‌ای‌ها تشکیل می‌دهند. ۴۶٫۵ درصد از مردم این کشور بی‌دین هستند،  ولی مابقی مردم آن اکثراً پیرو آیین‌های بودایی، کنفوسیوسی،  چوندوگیو و مسیحی کاتولیک و پروتستان هستند. زبان رسمی و رایج،  زبان کره‌ای است.

از سال ۱۹۴۵ که دو کره از هم جدا شدند، تغییرات فرهنگی را تجربه کرده‌اند، ولی فرهنگی مشترک داشته‌اند. از نگاه فرهنگی، شبه‌جزیره کره بخشی از همسایه بزرگترش، یعنی چین بوده‌است. دو کره هیچ‌وقت نتوانسته‌اند از این حیث، جدا از چین باشند. در برنامه‌های فرهنگی و آموزشی، وزیران فرهنگ کره جنوبی، مردم را هم به هنر سنتی تشویق می‌کنند و هم به هنر مدرن. هنر سنتی تحت تأثیر آیین کنفسیوسی و تائوئیسم بوده‌است. سفالگری کره نظیر سفالگری جوسون، بیکجا، بونچونگ و گوریو در عالم زبانزد است. با توجه به این که کره در تاریخش ویرانی و سازندگی زیادی را تجربه کرده، معماری این کشور از آمیزه زیبای طبیعت و معماری به وجود آمده‌است. پشت بام کاهگلی و سامانه دوبنده‌دار (شبیه هلال) و زمینی آن که توسط اوندول فرا گرفته شده و گرما داده شده‌است.

اوج هنر کره ای ها را می‌توان در ۹ اثر به ثبت رسیده در یونسکو مشاهده کرد. موسیقی کره‌ای (کی پاپ) هم در سال‌های اخیر با درخشش گروه‌ها و خواننده‌هایی مانند سای،  آی یو،  بی‌تی‌اس (گروه موسیقی) اکسو (گروه موسیقی) و بلک پینک پیشرفت زیادی داشته‌است که از آن با عنوان موج کره‌ای یاد می‌شود و باعث ترویج فرهنگ این کشور در تمام دنیا شده است.